Lelietje-van-dalen zijn zeldzame bloemen die in het Rode Boek worden vermeld. Er zijn enkele interessante feiten aan verbonden. Het staat vast dat zelfs tweeduizend jaar geleden de Egyptenaren ze het hele jaar door cultiveerden. Ze werden in de 16e eeuw in Europa gekweekt en op 18-jarige leeftijd in Rusland. Daarvoor ging hij uitsluitend voor medische doeleinden (behandeling van koorts, epilepsie). In de Eerste Wereldoorlog werd het gebruikt als tegengif tegen gasaanvallen. Finland heeft deze bloem als symbool gekozen.
Kruidachtige vaste planten komen veel voor in de gematigde zone. Groeit in schaduwrijke gebieden.
Als de grond goed vochtig is, vormen ze hele open plekken. Eenmaal op zo'n plek bevries je onwillekeurig van de ongewone schoonheid en het heerlijke aroma. Vanwege hun kleine knoppen en slanke stengels worden lelietje-van-dalen vaak bosklokken, maevka en verjongende bloem genoemd.
Boeketten van deze delicate bloeiwijzen symboliseren genegenheid, liefde en dankbaarheid.
Beschrijving van lelietje-van-dalen, hoe het eruit ziet, foto
Lelietje-van-dalen is geclassificeerd als een onderfamilie van de Nolinovs. De vraag naar een meer nauwkeurige classificatie is nog steeds controversieel. In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, zijn er verschillende soorten. Er zijn minimale verschillen en ze hebben veel gemeen.
Het wortelstelsel is redelijk goed ontwikkeld. Dankzij de vele kleine scheuten krijgt de plant de nodige sporenelementen en water binnen. Op de wortelstok bevinden zich de knooppunten waaruit de bladeren groeien. Uiterlijk lijken ze op kleine olijf- en donkerpaarse schubben.
Het eerste paar bladeren wordt gevormd vanaf de bovenkant van de wortel. Bloei vindt eens in de 2-3 jaar plaats. Corollas verschijnen in planten die minstens 7 jaar oud zijn. De steel ontwikkelt zich over meerdere jaren. Daarna wordt het wortelsysteem in verschillende delen verdeeld, wat resulteert in de vorming van jonge planten.
De vaste planthoogte is meestal niet meer dan 30 cm Luchtscheuten verschillen niet in indrukwekkende lengte. De stengel groeit uit de hoek van het blad die onder alle andere zit.
Op het bloeiende deel bevindt zich een penseel met kleine sneeuwwitte kronen. Op één plant vind je 6 tot 20 klokvormige bloemen. Ze staan in dezelfde richting. Bijkomende kenmerken zijn onder meer de aanwezigheid van gebogen steeltjes en denticles op de corolla.
Vruchten zijn ronde oranje bessen die verschijnen nadat de plant is vervaagd (in de eerste zomermaanden). Er zitten een of twee zaden in een soort doos.
Nieuwe planten worden verkregen met zaden en wortelstokken. Decoratieve variëteiten verschillen van wilde soorten in grotere kronen. De wortelstok kruipt in beide gevallen. De vorm van de bloemen is hangend, met korte meeldraden in de bellen.
Lelietje-van-dalen zijn giftig, dus wees uiterst voorzichtig bij het gebruik ervan voor verschillende doeleinden.
Kenmerken van het kweken van een plant
Plaats. In dit opzicht zijn lelietje-van-dalen pretentieloos. Het belangrijkste is om de schaduw van de plant te observeren. Een struik met weinig schaduw is ideaal. Bij sterke schaduw bloeit de plant niet sterk genoeg.
De grond. Moet goed worden verwerkt en gevoed met biologische producten. Lelietje-van-dalen is droogtetolerant, maar bloeit mogelijk slecht op niet-vochtige grond. In één gebied kan lelietje-van-dalen niet meer dan tien jaar groeien.
Zorg.Voor een goede bloei wordt een bekleding van lelietje-van-dalen met biologische producten aanbevolen: verrotte mest of humus. Voeren met vloeibaar organisch materiaal en mineralen is ook noodzakelijk (de ideale maand is augustus).
Tijdens de zomermaanden moet bij warm weer regelmatig water worden toegevoegd om uitdroging van de grond te voorkomen. Het gebied waar lelietje-van-dalen worden geteeld, moet permanent los zijn. Er mag geen onkruid zijn. Lelietje-van-dalen zijn bestand tegen kou, dus het is niet nodig om ze te bedekken.
Temperatuurcondities. Vorstbestendig. Water geven. Intens en regelmatig. De grond moet constant worden bevochtigd. De plant houdt van vocht en verdraagt geen uitdroging.
Overdracht. Overplanten mag alleen in de lente worden gedaan en niet meer dan twee keer per jaar. Uiterlijk zorg. Het is absoluut noodzakelijk om externe beschadigde delen van de plant te verwijderen.
Typen en variëteiten van lelietje-van-dalen: mei en anderen
Onderzoekers maken vaak ruzie over tot welke categorie lelietje-van-dalen behoren.
Sommigen beschouwen het als van hetzelfde type. Anderen geloven dat ze kunnen worden onderverdeeld in verschillende variëteiten, waarbij de nadruk ligt op verschillen in structuur en groeiplaats. Het classificatiesysteem is als volgt.
| Visie | Omschrijving | Bladeren | Bloemen |
| mei | Groeit aan bosranden. Het wortelstelsel is horizontaal. Hoogte 30 cm Lelietje-van-dalen geven een zeer aangenaam aroma. In de herfst verschijnen roodrode vruchten, hun grootte is niet groter dan 9 mm. De bloei begint in mei. Deze planten zijn te vinden in Europa, Transkaukasië, Rusland. | Scherp. | Zijn op de voetsteun. Er zijn tanden. De kleur van de kronen is wit. |
| Berg | Het groeit in de bergachtige streken van Noord-Amerika. Korte steel, vertakte wortelstok. De vruchten zijn roodachtig oranje van kleur. Hun diameter is 9 mm. | Lengte - 40 cm, breedte - ongeveer 4 cm. | De bloeiwijze bestaat uit 5-15 breed klokvormige bloemen. |
| Keiske | Het distributiegebied omvat Noord-Amerika, Siberië, Sakhalin. De plant heeft een lage bruine steel (ongeveer 20 cm), een ontwikkelde vezelige wortelstok. | Lengte - 15 cm. | Grote knoppen, maximaal 10 kronen. |
Veredelaars op basis van deze rassen hebben rassen gecreëerd:
| Verscheidenheid | Kenmerken van de |
| Albostriata (Albostriata) | Op de bladeren zitten decoratieve beige strepen. |
| Aurea | Gele bladmessen. |
| Flore Pleno | Planthoogte - 30 cm, er zijn 12 grote badstofkronen op de stengel. De bloeiwijzen zijn wit. |
| Grandi Flora (Grandiflora) | Het wordt gekenmerkt door de aanwezigheid van grote bladeren. Geeft een verleidelijk aroma af. |
| Groen Tapijtwerk | Bladmessen van een lichtgroene tint. |
| Hofheim | De bladeren van deze variëteit hebben een bleekbruine rand. De bloeiwijzen hebben een oogverblindende witte tint. |
| Prolificans | De bloeiperiode duurt 60 dagen. Er zijn veel kleine bloemkronen op één bloem. De plant is onvolgroeid. |
| Roze (Rosea) | Het wordt gekenmerkt door een ongebruikelijke lichtroze kleur. Er zijn 12 tot 14 knoppen op de cyste. |
| Aurea variegata (Aureovariegata) | Langszandige strepen op de bladeren. |
| Victor Ivanovich | Planthoogte - 50 cm De bloeiwijze bestaat uit grote kronen. Op de stengel vind je 9 tot 19 witte knoppen. Na het einde van de bloeiperiode (ongeveer 20 dagen) verschijnen helderrode bessen. |
Kort verhaal
In de volksmond zijn ze ook bekend als: konvalia, mei en veldlelie, maevka, kers. De planten danken hun naam aan de werken van de uitstekende botanicus Karl Linnaeus. De letterlijke vertaling van de bloem is "lelie groeit in de vallei".
Er zijn verschillende oorzaken. Volgens een van hen is de naam ontleend aan het Poolse woord "lanuszka" vanwege de gelijkenis van de bladeren met de uiteinden van een wild damhert. Met andere woorden, het is de copulatie van de twee woorden "wierook" en "ademen" vanwege het scherpe en geurige aroma.
Lelietje-van-dalen is een vaste plant in het bos die groeit op het noordelijk halfrond. Meestal te vinden op koele of vochtige locaties.
Als je door het bos loopt, kom je soms hele open plekken van lelietje-van-dalenbladeren tegen, maar de klokken zelf zijn niet zichtbaar. De hele reden is dat de maximale levensduur van de wortelstok tot 21 jaar is.
Lelietje-van-dalen planten en kweken
Er zijn geen speciale vaardigheden nodig om een bloem te planten.
Plaats
De eerste stap is de selectie van een plaats. De grond moet neutraal en vruchtbaar zijn. Lelietje-van-dalen houden van schaduw, dus kies een plek die beschermd is tegen direct zonlicht.
De grond moet eerst worden geploegd, er moeten organische en minerale meststoffen aan worden toegevoegd.
Plantdata en methoden voor het verkrijgen van nieuwe lelietje-van-dalen
Het planten in de volle grond gebeurt tijdens de eerste twee herfstmaanden. Voor reproductie worden eerste beginselen of wortelstokken met knoppen gebruikt.
De voorbereide cultuur wordt in rijen geplant. Zorg ervoor dat er een opening tussen de struiken overblijft, die niet minder dan 9 cm mag zijn.
De zaden worden in het voorjaar in de grond gelegd. Het tuinbed moet worden bewaterd. De spruiten die verschijnen, worden besprenkeld met aarde. De laagdikte mag niet groter zijn dan 2 cm.
Distillatie
Uitgevoerd met tuinvariëteiten van lelietje-van-dalen. Zo bereiken ze hun bloei buiten het seizoen. Veldvariëteiten worden niet aanbevolen voor experimenten. De in de herfst geoogste stengels worden in een bak met zand geplaatst. De delen van de plant worden dan verticaal geplaatst. In de winter moeten de bakken worden geïsoleerd, bijvoorbeeld met stro.
Een verplichte stap is de verwerking van lelietje-van-dalen. Het wordt uitgevoerd met natte culturen. Gedurende 3 weken worden de spruiten bewaard op een temperatuur van nul (+/- 1 ° C). Op de 22e dag worden ze in warm water geplaatst.
Bij het trekken van wild (akker) gras wordt aarde in de bak gestort, waarin organische mest is gebracht. De nieren moeten aan de oppervlakte blijven. Na het toevoegen van warm water, bedek de grond met mos.
Bloemen water geven
Hoe ziet een bloem van een lelietje-van-dalen eruit? De foto is hierboven weergegeven. Wat betreft water geven, in het hete seizoen is het belangrijk om ervoor te zorgen dat de grond in het bloembed met lelietje-van-dalen constant vochtig is. Van de lente tot de herfst is het water geven van lelietje-van-dalen de belangrijkste voorwaarde voor een goede en productieve bloemgroei. Als de zomer warm is, moet u serieus voor water geven, aangezien de bloemen absoluut geen droge grond verdragen. U kunt de bloemen zowel met drinkwater als met industriewater water geven. Als je een put in je tuin hebt en je neemt daar water voor irrigatie, dan moet je hem, voordat je hem vult, laten opwarmen tot een gemiddelde temperatuur.
Ondanks het feit dat lelietje-van-dalen bloemen uit een bloembed kunnen verdringen, kun je in je eentje niet tegen onkruid. Onkruid neemt vocht op, waardoor de prestaties van de bloem verslechteren. Daarnaast kan onkruid bijdragen aan het ontstaan van ziekten.
De heer Dachnik informeert: nuttige eigenschappen van lelietje-van-dalen
Lelietje-van-dalen wordt veel gebruikt in de geneeskunde, cosmetologie.
Geneesmiddel
De genezende eigenschappen van deze bloemen zijn te danken aan hun samenstelling. Planten bevatten hartglycosiden, organische zuren, micro- en macro-elementen. Geneesmiddelen op basis van het extract hebben een positief effect op de lever, de schildklier, het centraal zenuwstelsel en het maagdarmkanaal.
Met het juiste gebruik van medicijnen verbetert het werk van het hart, wordt de algemene toestand gestabiliseerd, worden pijnlijke gevoelens en spasmen geëlimineerd en wordt de waterbalans genormaliseerd.
Lelietje-van-dalen wordt gebruikt bij de behandeling van virale en catarrale pathologieën. Bij het bereiden van het medicijn worden de gemalen delen van de plant gebruikt.
Opgemerkt moet worden dat bessen, wortelstokken, gemodificeerde scheuten en zaadmateriaal giftig zijn.
Toepassing in cosmetologie
Lelietje-van-dalenolie wordt gebruikt om cosmetica te maken waarmee:
- congestie bestrijden;
- huidskleur verhogen;
- versterking van de wanden van bloedvaten;
- microcirculatie stabiliseren;
- reinig de poriën.
Dankzij hun regelmatig gebruik wordt de huid glad en verzorgd en wordt het haar glanzend en elastisch. Op basis van de essentiële samenstelling worden tonics, crèmes, maskers voor haar en gezicht gemaakt. Deze lijst kan worden aangevuld met parfumcomposities. Ze onderscheiden zich door tederheid, verfijning en frisheid.
Wolfsbast, Gewone wolfsbes (Daphne)
Het is een struik tot 1 meter hoog met geurende bloemen en zeer giftige rode bessen. De bloemen zijn klein, zoals seringen. Het ruiken van wolfberry-bloemen is het niet waard, omdat ze hoofdpijn veroorzaken en de geur echt op seringen lijkt. Bessen zijn dodelijk giftig, dragen vrucht in de zomer, bessen zijn rood, in een steen
Deze struik heeft giftige bessen die in augustus rijpen. De bessen zijn ovaal, eerst groen, daarna rood.
Symptomen van vergiftiging door wolvenbast
na het eten van bessen is er een branderig gevoel in de mond, pijn in de eikel, misselijkheid en braken, zwakte in het hele lichaam. Mesereïne, dat deel uitmaakt van de bessen, irriteert de huid en slijmvliezen sterk. Ook in de bessen zitten coumarines die verhoogde bloeding veroorzaken. Zelfs het aanraken van deze bessen is erg gevaarlijk, en als het sap op de slijmvliezen van de ogen terechtkomt, er verschijnen zweren op het hoornvlies, die erg moeilijk te genezen zijn
Oppervlakte
Lelietje-van-dalen staat vermeld in het Rode Boek vanwege een sterke vermindering van het verspreidingsgebied. Deze lentebloem wordt als agressief beschouwd en kan hele kolonies geurige klokken creëren, maar het plukken van slechts één bloem kan een hele kolonie doden. Als je oppervlakkig kijkt, krijg je de indruk dat overal lelietje-van-dalen groeien, maar in feite is de plant onverbiddelijk aan het verdwijnen. Ontbossing en de bouw van nederzettingen in hun plaats leidden tot zo'n betreurenswaardige situatie. De ongeletterde verzameling lelietje-van-dalenbloemen als medicinale grondstof bracht ook aanzienlijke schade toe aan de schoonheden van het bos. Bloemenliefhebbers, die lelietje-van-dalen in hun percelen planten, krijgen in het voorjaar de delicate schoonheid van deze planten en redden tegelijkertijd de bedreigde soorten.
